بازدید امروز : 1
بازدید دیروز : 66
کل بازدید : 354872
کل یادداشتها ها : 158
و عشق
صدای فاصله هاست
صدای فاصله هایی که غرق ابهامند...
اگر از عشق میشه قصه نوشت میشه از عشق تو گفت...
میشه از عشق تو مرد و دیگه از دست همه راحت شد...
آره از عشق تو دیونگی هم عالمیه
آتش را روشن کردی ، می بینی که زبانه گرفته است ، اما چرا نزدیک نمی شوی؟
شاید می ترسی که بسوزی !
چطور زمانی که حرف از سوختن من بود می گفتی حکمت است ،
اما اکنون که زمان سوختن توست ، پا پس کشیده ای ،
دیدم رسم وفاداری را ،
دیدم که به چه راحتی سوختنم را دیدی و دم نزدی ،
دیدی که چه زیبا سوختم در آتشی که نه گلستان بود و نه سرد ،
داغ بود ، داغ داغ داغ
هر چند که تو هیچ وقت طعم حرارت را نچشیدی ....
چه شهامتی به خرج می دهی اکنون
اما امروز دیر است برای نزدیک شدن به آتش ،
شاید دیروز که سازم را شکستم باید از من دوری می کردی ، اشک هایم را که دیدی ؟
باز هم بخند ،
دیدی که خنده هایت را بی جواب نگذاشتم ... .
شاید این را شهامت ندانی ،
اما همین که برای من شجاعت است کافیست ....
سازم را شکستم ، همان که نیمی از عمرم را در پی آموزشش بودم ، و نیم دیگر را در پی نواختنش .
نمی توانی بگویی که سازم را ، رفیق سالیانم را دوست نداشتم ،
زمانی که سازم را شکستم ، خودم را نیز شکستم ، سازم را دو تکه کردم و خودم را هزاران تکه ،
حال از من دوری کن .
تمام منی را که من بودم ، تو شکستی ،
تو شکستی ، و این را هرگز فراموش نکن
سنگ در برکه می اندازم و می پندارم
باهمین سنگ زدن ماه بهم می ریزد . . .
کی به انداختن سنگ پیاپی در آب
ماه را می شود از حافظه ی آب گرفت
تو را با لحجه ی گلهای نیلوفر صدا کردم.
.تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم ...
و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی.
دلم حیران و سرگردان چشمانیست رویایی
.و من تنها برای دیدن زیبایی آن چه تو در سر داشتی .
از تنهایی و حسرت رها کردم ...
و تو بی آن که فکر غربت چشمان من باشی.
نمی دانم کجا تا کی برای چه.
.ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارد.
و بعد از رفتنت یک قلب دریایی ترک برداشت و
.بعد از رفتنت ...
و بعد از این همه طوفان و وهم و پرسش و تردید.
کسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت.
تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو.
در راه عشق و انتخاب آن خطا کردم.و من در حالتی مابین اشک و حسرت و تردید.
.و من در اوج پاییزی ترین ویرانه ی یک دل
.میان غصه ای از جنس بغض کوچک یک ابر .
نمی دانم چرا ...
شاید به رسم و عادت پروانگی .
من باز برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم ...
طراحی پوسته توسط تیم پارسی بلاگ
